Гавриїл Г. НАДЬ

 

 

ҐЛОСА

 

За дньох младих дом я славел

и Руснацох любел своїх, -

їм у писньох любов глашел

и любени бул я од нїх.

 

 

Я вше цихо... и вше давел

свойо чувства цепли, щири;

док сом кедиш полни вири,

за дньох младих дом я славел.

 

Од малючка братох моїх

я од шерца почитовал;

дзе мож було я ратовал

и Руснацох любел своїх.

 

На цудзе сом ше нє лашел,

гоч нє знам цо "вельке" мали;

а лєм своїм бил кимвали,

їм у писньох любов глашел.

 

Та я нєшка братох родних

зоз єднаким жаром любим.

През жаданя, дараз же бим

и любени бул я од нїх.

 

 

 

 

ШЕРЦУ

 

Високо у турнї гласни дзвон ше криє,

И широка писня його о животу

Коло нас ше чує. И вон писню тоту

Радосци, и смутку, и надїї биє.

 

И биц, дзвонїц, глашиц докля го єст будзе,

Нє питаюци ше чи го дахто слуха

И видзи ; през болю - як палїца суха -

Же на його писню ровнодушни людзе.

 

И ти, шерцо мойо, будз як дзвон тот гласни :

Шпивай о живоце, и писнї глас ясни

Най чуц доокола. Шпивай! ... И кед будзе

 

Облапяц це, сцискац, шмерци рука суха,

Умри, през питаня - чи це дахто слуха,

През болю - же шпив ци нє слухали людзе.

 

 

 

 

 

ПРЕХОДЗА МИ РОВНО ДУМКИ

 

 

Преходза ми ровно думки по вселени.

Знємиреносц рошнє з велькосцу загадки.

Елеґия шерца дзвонї ритми кратки.

Слунко шветле, нач я на швет принєшени?

 

Вию страшни бурї, оркани зла, цмоти.

Я капочка роси з цагнуцом ґу жридлу.

Таємносц ме цага ґу вичносци кридлу.

О, як шерцо жада найсц жридло доброти!

 

Мой живот - то живот путнїка вичного

У ладї на габох моря безкрайного.

Вше ме муча думки: "Одкадз?"- "И дзе пойдземе? "

 

У мнє ше вше прешлосц з будучносцу бори.

Хвильки єдней - пламень жица ми ми догори.

У блуканю. Правдо, чи я ґу Це дойдзем?

 

 

 

 

 

ПРИДАВАМ ЦИ...

 

...Ибo нe имам иния пoмoщи разви Teбe, ни иния

прeдстатeльници, ни благия утїшитeльници

тoкмo Teбe,o Бoгoмати...

Мoлитва к Пр. Бoгoрoдици

 

Придавам Ци душу, шeрцo щирe свoйo;

oчи смутни дзвигам дo шeрца Tвoйoгo,

Кoлєна зoгинам прeд милoсцу Йoгo;

Руки свoйo складам, мoдлїм ласки Tвoйo;

O, прeблага Маткo, o мoя Царицo,

Всeлeни пoхвалo, жалoсним радoсци,

и плачнoм пoтїхo, и жeзлo старoсци,

Tим цo слаби - пoкрoв а и заступнїцo,

Єдина прeчиста и благoслoвeна,

Лeлийo пахняца, гoлубкo нєсквeрна,

Надїйo Tи мoя, - вздихуєм ґу Teбe

И зoз виру ставам пoд Tвoй Пoкрoв святи

Цeплo Цe мoдляци: чувай мe oд злoгo

И в смeртeльним чашe захрань мe за Сeбe!

 

28.VIII 1953.